ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ

ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΤΙΓΜΗ


Ότι κι να κάνω ότι κι αν πω

Έχω έναν κόμπο στον λαιμό

Βοήθησέ με αν θες κι εσύ

Περνώ μια δύσκολη στιγμή



Γαλήνεψέ μου την ψυχή

Περνώ μια δύσκολη στιγμή

Μόνο με σένανε μπορώ

Στα λόγια σου να ονειρευτώ



Γύρω μου υψώνεται βουβός

Του κόσμου ο αναστεναγμός

Κι εγώ κλεισμένος στη σιωπή

Περνώ μια δύσκολη στιγμή



Που είναι η δική μου η γενιά

Ποιος την ακούει να μιλά

Άραγε τι έχει να πει

Σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή

Θ’ έπρεπε να συνομιλεί

Σ’ αυτήν τη δύσκολη στιγμή

Και με μεγάλους και παιδιά

Με κάθε γενιά ξεχωριστά

Και με μεγάλους και παιδιά

Κι όχι να κλείνει, να σιωπά



Κάτω απ’ του φεγγαριού το φως

Ο πόνος μου ωκεανός

Γυρεύω λόγια ποιητή

Σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή



Πρωί σαν φεύγω για δουλειά

Κάτι βαθύ με προσπερνά

σαν να ακούω μια φωνή

Να ψιθυρίζει μεσ’ στα αυτί

Σαν να ακούω μια φωνή

Ν’ αλλάξω τώρα τη ζωή.



Ίσως να φταίει η εποχή

Κι η κρίση η ηλικιακή

Ίσως κι αυτά τα δυο μαζί

Γι’ αυτή τη δύσκολη στιγμή



Μα έχω το αίσθημα αυτό

Κι απ’ την ψυχή μου αιμορραγώ

Κι όλοι οι στίχοι μου αυτοί

Είναι μια σιωπηλή κραυγή



Δεν βοηθήσαν κι οι καιροί

Κι ότι είχε μέσα μου κτιστεί

Λιώνει σαν χιόνι, σαν κερί

Οι ιδέες μου έχουν ηττηθεί

Μα μέσα μου ακούω τη φωνή

«Κάνε αν θες μια νέα αρχή».



(Ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο 2010)