Κόσμος πάει κι έρχεται
Φεύγει και επανέρχεται
Μ’ ένα ρυθμό που δεν μπορώ να βρω
Φεύγει και επανέρχεται
Μ’ ένα ρυθμό που δεν μπορώ να βρω
Κόσμος πάει κι έρχεται
Μα να σκεφτεί δε σκέφτεται
Τον δεσμό που τον κρατά στον τόπο αυτό
Σαν τον μεθυσμένο που κρατάει ισορροπία
Για να κρύψει απ’ τους άλλους τη δική τους την αιτία
Σαν τον πληγωμένο που γελάει με τ’ αστεία
Για να κρύψει απ’ τους άλλους τη δική του αγωνία
Για να κρύψει απ’ τους άλλους τη δική του αγωνία
Σ’ αγαπώ, Ελλάδα σ’ αγαπώ!!
3 σχόλια:
Αυτό έχει γραφτεί από τον φίλο μας κάμποσα χρόνια πριν. Πόσο επίκαιρος είσαι Δημητράκο μου, πόσο μπροστά έβλεπαν τα μάτια σου, πόσο έγκαιρα τα έγραψες.
Σημείωση: Τους στίχους του Δημήτρη τους ανεβάζω εγώ γιατί έχω ένα doc αρχείο που μου έχει εμπιστευθεί με στίχους του από παλιά. Φίλε μου το κρατάω και το ψάχνω σιγά-σιγά.
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΛΑΚΗ ΤΩΝ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΩΡΑ ΓΙΝΑΜΕ ΤΩΝ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΩΝ.
ΦΙΛΑΚΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΜΟΥΛΟΥΔΗΣ
ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ...
Δημοσίευση σχολίου